24.12. w tradycji chrześcijańskiej to dzień poprzedzający święto Bożego Narodzenia, kończący okres adwentu. Pasterka w naszej świątyni o godz. 24.00. Wcześniej Msze św. o godz. 9.00 i 11.30. Wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie.
Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, którą wg Biblii na wschodzie ujrzeli Trzej Królowie oznaczającej narodziny Jezusa w Betlejem. Kolację rozpoczyna czytanie fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza lub św. Łukasza dotyczącego narodzin Jezusa. Następnie należy połamać się opłatkiem z równoczesnym składaniem sobie życzeń i wybaczeniem wszystkich waśni i zatargów. Na stole, przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem, ustawia się 12. wigilijnych potraw plus jedno nakrycie więcej niż jest uczestników wieczerzy. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla spóźnionego i niezapowiedzianego gościa. Każdej potrawy należy spróbować, co ma zapewnić szczęście przez cały rok. Do najbardziej typowych wigilijnych należą: barszcz z uszkami (w niektórych regionach Polski podaje się zupę grzybową, zupę owocową z suszonych owoców lub zupę rybną), kapusta z grzybami lub grochem, pierogi z kapustą i grzybami, ryby przyrządzane na różne sposoby, z tradycyjnym szczupakiem lub karpiem smażonym i w galarecie, kasza jaglana z suszonymi grzybami, kluski z makiem, cukrem i miodem, kutia. Zgodnie z polskim zwyczajem potrawy wigilijne powinny być postne, czyli bezmięsne i bez użycia tłuszczów zwierzęcych przy ich przygotowaniu. Mimo że zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami kościelnymi w wigilię Bożego Narodzenia nie obowiązuje już zachowanie wstrzemięźliwości od spożywania mięsa, to polscy biskupi zachęcają do zachowania tego zwyczaju „ze względu na wyjątkowy charakter tego dnia w Polsce”.
Zwyczaje i symbole wigilijne
Dzień wigilijny bogaty jest w zwyczaje, symbole i wierzenia posiadające rzekomo magiczną moc. Tym najbardziej znanym symbolem wigilijnym jest choinka. Tradycja zielonego drzewka wywodzi się z VIII w. Kiedy to św. Bonifacy, nawracając na chrześcijaństwo pogańskich Franków, nakazał ściąć olbrzymi dąb, któremu oni oddawali cześć. Padający dąb zniszczył wszystkie pobliskie drzewa oprócz małej sosenki. Święty uznał to za znak niebios, a młode zielone drzewko za symbol Chrystusa i chrześcijaństwa. Zwyczaj ubierania choinki w znanej nam dziś formie przyszedł do nas z Niemiec na przełomie XVIII i XIX w. Innym zwyczajem jest wieszanie jemioły nad wigilijnym stołem. Pod jemiołą zakochani całują się, zwaśnione osoby godzą, a zawarta przyjaźń jest trwała. Wigilijny pęczek jemioły należy trzymać przez cały rok, bo inaczej jej dobroczynna moc zniknie. Do dzisiaj przestrzega się, aby w Wigilię nie kłócić się i okazywać sobie wzajemnie życzliwość. Przetrwał też zwyczaj, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie mężczyzna, przyniesie to szczęśliwy rok. W małym stopniu przetrwała również tradycja umieszczania w jednym uszku w barszczu grosika, dla tego kto na niego trafił szykowało się szczęście przez najbliższy rok. Niektórzy pozostawiają w portfelu łuski z wigilijnego karpia, które mają przynieść dobrobyt i szczęście. Innym zwyczajem wieczoru wigilijnego jest śpiewanie kolęd. Na wsiach przetrwał piękny zwyczaj noszenia opłatka z wigilijnego stołu zwierzętom gospodarskim, a o północy gospodarz udawał się do obory, gdyż według tradycji zwierzęta mówiły wówczas ludzkim głosem.
.
